weer thuis

Zaterdagavond 4 juni kwamen we (laat) weer thuis. Maar de spandoek was niet te missen. De buurkinderen, Rick en Laura, hadden een mooi spandoek gemaakt voor de buurman 'Koen kampioen'. Prachtig en hartstikke bedankt hoor!

Dieuwke en ik hebben samen in Santiago nog een paar mooie dagen gehad. Niet alleen hebben we bijgepraat maar we hebben met een huurauto ook mooie dingen in de omgeving gezien. O.a. zijn we in Finisterre  geweest; het eind van de aarde. Heel mooi om op een hoge rots te staan en je blik over de Atlantische Oceaan te laten gaan. Heel bijzonder.

De traditie wil dat je hier je kleding verbrand en zo verlost bent van al je zonden en viezigheid. Op meerdere plekken zijn ook daadwerkelijk smeulende vuurtjes en brandplaatsen. Omdat ik alleen nog de kleren die ik aanhad had, leek het mij niet verstandig om die nu juist aan het vuur toe te vertrouwen. Ik heb één bijzondere ervaring gehad met de Guardian Civil (soort van erg strenge landelijke politie) in Spanje en daar wilde ik het graag bij laten. Symbolisch had ik mijn lakenzak meegenomen. Het leek mij wel gepast om die daar achter te laten en te verbranden. Ik heb een bestaand vuurtje wat opgeport en mijn lakenzak verbrand....mooi werk!

Ook in Santiago hebben we genoten. Samen zijn we een paar keer in de kathedraal geweest. Je ziet er ook zoveel. Ook het plein is een kijkje waard. Constant zie je pelgrims binnenkomen. Juichend, elkaar in de armen vallend of stilletjes huilend bijkomen op een zonnig plekje op het plein. En zelf verging het mij ook zo; opluchting, gelukkig, blij en direct beseffend; dit was het, nu is het voorbij.

Ik heb mijn stempelkaart af laten stempelen in het pelgrimskantoor en mijn compostelaat gekregen. Gewoon leuk om een certificaat (in het Latijn, dat wel) te krijgen en je stempelkaart definitief af te sluiten op deze plek en manier.

Elke dag is er om 12.00 uur een pelgrimsdienst in de kathedraal. Nadat ik mijn stempel had gehaald en een beetje van de eerste en ergste emoties was bekomen ben ik naar de speciale pelgrimsdienst geweest. En, Jacobus of niet, na de dienst werd het grote wierookvat aangestoken en flink rond geslingerd in deze grote kathedraal. Prachtig om zo de pelgrimstijd af te sluiten. En al snel geen pelgrim meer te zijn maar tourist te worden...

En ja, dan ben ik nu een paar dagen thuis lekker aan het bijkomen, verwerken, fotoos bekijken, er nog heel veel aan denken, mijn fiets en bagage weer te fatsoeneren etc. etc.

En niet onbelangrijk....weer compleet te zijn als gezin!!!

Aangekomen in Santiago de Compostela!

En vanmorgen was het zover...ik ben aangekomen in Santiago. En dat was een geweldig moment. Ik was er zo rond de klok van 10.00 uur. Lekker vroeg. Aansluitend kon ik mijn certificaat ophalen met aansluitend weer een speciale pelgrimsdienst in de kathedraal van Santiago incl. het slingeren van het grote wierookvat! Al met al een superochtend. Vanmiddag het transport van de fiets geregeld en aansluitend onderdak voor de komende 2 dagen.

Morgen lekker een dagje vrij om wat rond te kijken en daarna nog wat plannen maken voor als Dieuwke hier woensdag komt.

Dat was het eerst.
groeten
Koen

fotoos

Sarria - Galicie

Het ploeteren en zweten is nog niet afgelopen. Vandaag weer een beste dag gehad. 1.300 meter met werkelijk prachtige uitzichten. Dat maakt het zwoegen goed. Werkelijk fantastisch. Onderweg weer vele mooie plaatsen gezien. Vandaag ook met vooral lokale marktjes, Julia en Aleid zouden hun vingers aflikken met zoveel sieraden en kleding. En dat allemaal bijna voor niets en in zeer grote hoeveelheden.

Om 9.00 uur had ik, vanwege het klimmen, de jas al uit. Maar bij de afdaling, 12 km. lang van 1300 meter naar 500! had ik de jas al snel weer aan. Ik koelde teveel af. Al een paar middagen voel ik me na aankomst niet erg lekker maar ik denk dat het met het vele zweten, afkoelen en de warmte in de namiddag te maken heeft. Iets om rekening mee te houden.

Vandaag zit in in een prive-auberge. Deze auberges of refugio´s zijn er in soorten en maten. In Plamplona sliet ik in een met 150 anderen. In Burgos sliep ik op de 6e (!) verdieping. Eergisteren (astroga) sliep ik in een mooie ding van de gemeente; alles keurig voorelkaar. Gisteren (Villafranca) sliep ik in een soort van middeleeuws onderkomen met een paar vrijbuiters als beheerder. Vandaag in een mooie sfeervolle auberge. Per nacht kost het 5 -8 euro. Soms met ontbijtje, soms ook niet. Vandaag kost het 10 euro. Maar dan heb je een mooie grote woonkeuken waarin je zelf kunt kokkerellen, ontspannen etc.

Zowel gisteren als vandaag zie ik geen bekenden meer op de route. Tot op heden was dat bijna altijd nog wel het geval. Iedereen rijdt zo zijn eigen route. En dat geldt ook voor alle mensen die je treft; allemaal op pad om zeer uiteen lopende redenen. Maar na aankomst op de slaapplek allemaal moe, iedereen wil douchen, de lopers gaan hun voeten repareren en preparen voor de volgende dag en om 22.00 liggen we allemaal te slapen (of te snurken!). Inmiddels ben ik er redelijk aan gewend. Ik kruip in mijn slaapzak, draai me om en ben weg.
Wat me nog wel opvalt dat ik bijna altijd op het stapelbed boven moet. Zonder wat te zeggen zegt mijn blik al genoeg bij de beheerder: You are a young man! Ja, het zal met wat, ben al grijs en bijna 50! En morgen moet ik weer aan het werk zeg ikdan...ze kijken me wat glazig aan zeggen nog één keer, wijzend naar het bovenste bed: Thats yours!. OK...net zoals iedereen maak ik er een eigen nest van (kussensloop van thuis die ik echt niet was want dan is mijn luchtje er vanaf) rommel wat met spullen en dan is het voor één nacht jouw thuis!

Buen Camino, Adios, Buenos dios, Amigo
Koen

Villafranca del Bierzo

Mooie spaanse namen kom je tegen: vandaag ben ik aangekomen in Villafranca. Weer zo,n mooi plaatsje. Een plein, kerken, terrassen en winkels die allemaal dicht zijn als ik aankom. Later op de avond begint het hier allemaal weer te leven. De spanjaarden houden er echt  andere gewoontes op na. En met deze temperaturen geef ik ze ook nog gelijk.

VAndaag was een bijzondere dag. Een pittige ook. Ik vertrok vanmorgen om 8 uur. Zo rond 10 uur zat ik op 1500 meter hoogte, na veel ploegen en zwoegen, bij het crus de Ferro. Het hoogste punt op de tocht. Het was er berekoud, ik reed door mist-wolken en rilde er over. Ook had ik bevroren handen, althans zo voelde het. Maar de plek was bijzonder. Tijdens het fietsen hoop je steeds al een glimp op te kunnen vangen. Maar nee hoor, na een heel steil stuk is die er opeens.

Al een paar dagen had ik mijn steen van thuis (symbolisch ons gezin) in mijn stuurtas zitten. Kwam hem steeds al tegen. En nu heb ik hem aan het kruis gelegd. Over gegeven aan God. Was heel mooi om te doen, was er ook emotioneel bij. En even later bij de afdaling begon de zon te schijnen, buiten en binnen in mijn hart. Heel mooi.

Voor de rest was het een pittige tocht. Weer van alles gezien. Net na het Cruz de Ferro een bijzonder en eenvoudig onderkomen van tempeliers )bewakers van de Camino en de pelgrims) en daarna in Ponferrada een machtig kasteel  van de tempeliers die tot 1300 veel macht hadden maar ten onder zijn gegaan aan geld- en drankzucht.

Tijdens de afdaling van curs de Ferro van 1500 meter naar 500 meter maak je niet alleen veel snelheid maar zie je ook de mooiste doorkijkjes en vergezichten. Ook vandaag weer werkelijk prachtig.

Nou, zo eerst maar even. Nog 200 km. te gaan. Jullie horen nog.
groet
Koen   

Astorge en waarom ik niet in het klooster kan....

Zo ik ben weer een beetje op orde. Gisteren in Leon had ik echt een off-day. Gelukkig was ik er op tijd en had ik een goed onderkomen. Daar heb ik veel geslapen en ben ik voor mijn gevoel bijgekomen. Vandaag een mooie tocht gehad van 65 km. naar Astorge. Een mooie plaats, net voor de grote klim van morgen die er aan zit te komen. Het weer is nog steeds goed. Vandaag heerlijk zelfs. Vannacht een groot onweer en dikke buien. Maar dat spopelt de boel even flink schoon en dat merk je in de natuur. Vandaag ook weer allerlei mooie dorpjes gezien en ook veel anderen pelgrims gesproken. Een stel dat met de honfd op pad is. Ikvraag dan maar waar slaapt de hond dan? Gewoon hoor, bij mij in bed.......hahaha. En zo zie je elke dag wel bijzondere mensen en omstandigheden waaronder men op pad is.

Vandaag zat ik een kop koffie te drinken onder de kerktoren. Op dat moment beginnen de ooievaars boven mij op het nest te klepperen. Zo prachtig. Dan kom je bijna niet meer van je stoel af.

O ja..waarom ik niet in het klooster kan...
Onderweg ontmoet ik vaak Ad en Piet, zij rijden voor het goede doel; het kankerfonds. Prima kerels. We lachen wat af en vaak ook staan we elkaar met raad en daad terzijde. Maar er is één ding warin ze echt anders zijn. Het zijn namelijk katholieke broeders! Is dat erg? Nee integendeel. Maar ze wijzen mij wel op de kleine fe3itjes waarom ik afgelopen zondag niet in het klooster kon. Was ik te licht bevonden. Nee dat ook niet. Maar dat dan. Waarom was ik daar niet welkom?
De eerste reden was dat ik niet blootvoets toestemming vroeg. De tweede reden is omdat ik PROTESTANT ben! Ja zo kom je nooit in het klooster beweren zij.
En is dat allemaal zo erg dan? Nee ook niet; voor mij niet althans. Maar het vervolg wil dat zij zelf in de afgelopen dagen bij de zusters geslapen hebben (erg slecht begreep ik) maar dat ze vervolgens ook nog eens dik moesten betalen voor hun schamele onderkomen. Hahaha..Laat dat klooster dan maar mooi aan mij voorbijgaan.
Trouwens, het zijn beste kerels, niks mis mee.

Het lukt mij prima om vanuit Spanje jullie te laten weten waar ik ben. Dat is wel wat anders dan ik Frankrijk. Misschien was ik toen nog teveel gericht op fietsen en onderkomen.Het ritme dat ik nu fiets voelt erg goed en ontspannen.

Leon

Vandaag een korte etappe gehad. Ben vanmorgen in Leon aangekomen en had eigenlijk al besloten om daar te blijven. In de planning komt dat ook goed uit. Want, na de vlaktes van gisteren, komen nu nog een paar stevige fietsdagen. Qua afstand is het nog ongeveer 300 km. Maar daar zitten klimmen bij tot 1.500 mtr. dan een kleine afdaling en vervolgend nog eens 1.500 mtr (cruz de ferro). Darana afzakken richting Santiago met een wisselend op- en af landschap.

Leon is een grote stad (150.000 inwoners) en op deze route de laatste grote plaats die ik aandoe. Om er te komen vond ik minder prettig. Hoe dichter je bij de stad kwam hoe drukker het (vracht)verkeer. Opletten dus en zodra het kon maar op het troittoir gaan fietsen.

Met de middag was het hier werkelijk bloedheet. Ook mooi een reden om hier te blijven. Heb op het plein bij de kathedraal zitten kijken naar alle lopers en fietsers die hier ook aankomen. Verder heb ik de kathedraal bezocht. Bijzonder mooi, enorm groot. Overigens raak je ook wel wat verzadigd van al die kathedralen en kerken. Zoveel en de één vaak nog mooier dan de ander. Maar goed, een bezoek hoort erbij. Ik hoop alleen niet dat al mijn foto´s alleen maar kerken laten zien. Ik knip er dus voor de rest ook maar flink op los.

Ga zo nog even het weer checken voor de komende dagen. De wind draait, het broeit...voorberiden op evt ander weer.

Allemaal de groeten, het beste
Koen