Om een lang verhaal kort te houden: nee, het kwam niet helemaal goed. Ik deed de achterklep van de auto open en was direct de regenhoes van mijn stuurtas kwijt; die flapte zo de auto uit. Gewoon weg. OK, niet zeuren maar doorgaan.... Wie de situatie bij Lauwersoog kent begrijp misschien wel wat ik nu bedoel: ik was nog niet boven op de dijk of ik werd pardoes van het fietspad afgeblazen. Hups, zo de berm in terwijl ik net met mijn schoenen aan de pedalen vastzat....voel je het al een beetje aankomen? OK, weer opgestapt en toch maar doorgaan. Na de sluizen kwam ik op het idee om niet het fietspad te volgen maar achter de dijk te gaan fietsen.
Ik kreeg bij het fietsen onder deze omstandigheden nog wel en paar gedachtes....in de Bijbel gaat het ook vaak over stormen in je leven. Van een iets andere dimensie natuurlijk dan dat fietsen van mij, maar toch. En zonder al te vroom te doen...als het stormt in je leven weet dan waar je je aan vast moet klampen. Of in termen van het water te blijven; gooi je anker uit bij de grote Redder.
Gistermorgen zongen we in de kerk, heel toepasselijk, onderstaand (kinder)liedje:
je hoeft niet bang te zijn
al gaat de storm tekeer
leg maar gewoon je hand
in die van onze Heer
je hoeft niet bang te zijn
als oorlog komt of pijn
de Heer zal als een muur
rond om je leven zijn
je hoeft niet bang te zijn
al gaan de lichten uit
God is er en hij blijft
als jij je ogen sluit
"Tegenslag"? Ach, het is maar hoe je het bekijkt!
al gaat de storm tekeer
leg maar gewoon je hand
in die van onze Heer
je hoeft niet bang te zijn
als oorlog komt of pijn
de Heer zal als een muur
rond om je leven zijn
je hoeft niet bang te zijn
al gaan de lichten uit
God is er en hij blijft
als jij je ogen sluit