Het ploeteren en zweten is nog niet afgelopen. Vandaag weer een beste dag gehad. 1.300 meter met werkelijk prachtige uitzichten. Dat maakt het zwoegen goed. Werkelijk fantastisch. Onderweg weer vele mooie plaatsen gezien. Vandaag ook met vooral lokale marktjes, Julia en Aleid zouden hun vingers aflikken met zoveel sieraden en kleding. En dat allemaal bijna voor niets en in zeer grote hoeveelheden.
Om 9.00 uur had ik, vanwege het klimmen, de jas al uit. Maar bij de afdaling, 12 km. lang van 1300 meter naar 500! had ik de jas al snel weer aan. Ik koelde teveel af. Al een paar middagen voel ik me na aankomst niet erg lekker maar ik denk dat het met het vele zweten, afkoelen en de warmte in de namiddag te maken heeft. Iets om rekening mee te houden.
Vandaag zit in in een prive-auberge. Deze auberges of refugio´s zijn er in soorten en maten. In Plamplona sliet ik in een met 150 anderen. In Burgos sliep ik op de 6e (!) verdieping. Eergisteren (astroga) sliep ik in een mooie ding van de gemeente; alles keurig voorelkaar. Gisteren (Villafranca) sliep ik in een soort van middeleeuws onderkomen met een paar vrijbuiters als beheerder. Vandaag in een mooie sfeervolle auberge. Per nacht kost het 5 -8 euro. Soms met ontbijtje, soms ook niet. Vandaag kost het 10 euro. Maar dan heb je een mooie grote woonkeuken waarin je zelf kunt kokkerellen, ontspannen etc.
Zowel gisteren als vandaag zie ik geen bekenden meer op de route. Tot op heden was dat bijna altijd nog wel het geval. Iedereen rijdt zo zijn eigen route. En dat geldt ook voor alle mensen die je treft; allemaal op pad om zeer uiteen lopende redenen. Maar na aankomst op de slaapplek allemaal moe, iedereen wil douchen, de lopers gaan hun voeten repareren en preparen voor de volgende dag en om 22.00 liggen we allemaal te slapen (of te snurken!). Inmiddels ben ik er redelijk aan gewend. Ik kruip in mijn slaapzak, draai me om en ben weg.
Wat me nog wel opvalt dat ik bijna altijd op het stapelbed boven moet. Zonder wat te zeggen zegt mijn blik al genoeg bij de beheerder: You are a young man! Ja, het zal met wat, ben al grijs en bijna 50! En morgen moet ik weer aan het werk zeg ikdan...ze kijken me wat glazig aan zeggen nog één keer, wijzend naar het bovenste bed: Thats yours!. OK...net zoals iedereen maak ik er een eigen nest van (kussensloop van thuis die ik echt niet was want dan is mijn luchtje er vanaf) rommel wat met spullen en dan is het voor één nacht jouw thuis!
Buen Camino, Adios, Buenos dios, Amigo
Koen
