weer thuis

Zaterdagavond 4 juni kwamen we (laat) weer thuis. Maar de spandoek was niet te missen. De buurkinderen, Rick en Laura, hadden een mooi spandoek gemaakt voor de buurman 'Koen kampioen'. Prachtig en hartstikke bedankt hoor!

Dieuwke en ik hebben samen in Santiago nog een paar mooie dagen gehad. Niet alleen hebben we bijgepraat maar we hebben met een huurauto ook mooie dingen in de omgeving gezien. O.a. zijn we in Finisterre  geweest; het eind van de aarde. Heel mooi om op een hoge rots te staan en je blik over de Atlantische Oceaan te laten gaan. Heel bijzonder.

De traditie wil dat je hier je kleding verbrand en zo verlost bent van al je zonden en viezigheid. Op meerdere plekken zijn ook daadwerkelijk smeulende vuurtjes en brandplaatsen. Omdat ik alleen nog de kleren die ik aanhad had, leek het mij niet verstandig om die nu juist aan het vuur toe te vertrouwen. Ik heb één bijzondere ervaring gehad met de Guardian Civil (soort van erg strenge landelijke politie) in Spanje en daar wilde ik het graag bij laten. Symbolisch had ik mijn lakenzak meegenomen. Het leek mij wel gepast om die daar achter te laten en te verbranden. Ik heb een bestaand vuurtje wat opgeport en mijn lakenzak verbrand....mooi werk!

Ook in Santiago hebben we genoten. Samen zijn we een paar keer in de kathedraal geweest. Je ziet er ook zoveel. Ook het plein is een kijkje waard. Constant zie je pelgrims binnenkomen. Juichend, elkaar in de armen vallend of stilletjes huilend bijkomen op een zonnig plekje op het plein. En zelf verging het mij ook zo; opluchting, gelukkig, blij en direct beseffend; dit was het, nu is het voorbij.

Ik heb mijn stempelkaart af laten stempelen in het pelgrimskantoor en mijn compostelaat gekregen. Gewoon leuk om een certificaat (in het Latijn, dat wel) te krijgen en je stempelkaart definitief af te sluiten op deze plek en manier.

Elke dag is er om 12.00 uur een pelgrimsdienst in de kathedraal. Nadat ik mijn stempel had gehaald en een beetje van de eerste en ergste emoties was bekomen ben ik naar de speciale pelgrimsdienst geweest. En, Jacobus of niet, na de dienst werd het grote wierookvat aangestoken en flink rond geslingerd in deze grote kathedraal. Prachtig om zo de pelgrimstijd af te sluiten. En al snel geen pelgrim meer te zijn maar tourist te worden...

En ja, dan ben ik nu een paar dagen thuis lekker aan het bijkomen, verwerken, fotoos bekijken, er nog heel veel aan denken, mijn fiets en bagage weer te fatsoeneren etc. etc.

En niet onbelangrijk....weer compleet te zijn als gezin!!!

Aangekomen in Santiago de Compostela!

En vanmorgen was het zover...ik ben aangekomen in Santiago. En dat was een geweldig moment. Ik was er zo rond de klok van 10.00 uur. Lekker vroeg. Aansluitend kon ik mijn certificaat ophalen met aansluitend weer een speciale pelgrimsdienst in de kathedraal van Santiago incl. het slingeren van het grote wierookvat! Al met al een superochtend. Vanmiddag het transport van de fiets geregeld en aansluitend onderdak voor de komende 2 dagen.

Morgen lekker een dagje vrij om wat rond te kijken en daarna nog wat plannen maken voor als Dieuwke hier woensdag komt.

Dat was het eerst.
groeten
Koen

fotoos

Sarria - Galicie

Het ploeteren en zweten is nog niet afgelopen. Vandaag weer een beste dag gehad. 1.300 meter met werkelijk prachtige uitzichten. Dat maakt het zwoegen goed. Werkelijk fantastisch. Onderweg weer vele mooie plaatsen gezien. Vandaag ook met vooral lokale marktjes, Julia en Aleid zouden hun vingers aflikken met zoveel sieraden en kleding. En dat allemaal bijna voor niets en in zeer grote hoeveelheden.

Om 9.00 uur had ik, vanwege het klimmen, de jas al uit. Maar bij de afdaling, 12 km. lang van 1300 meter naar 500! had ik de jas al snel weer aan. Ik koelde teveel af. Al een paar middagen voel ik me na aankomst niet erg lekker maar ik denk dat het met het vele zweten, afkoelen en de warmte in de namiddag te maken heeft. Iets om rekening mee te houden.

Vandaag zit in in een prive-auberge. Deze auberges of refugio´s zijn er in soorten en maten. In Plamplona sliet ik in een met 150 anderen. In Burgos sliep ik op de 6e (!) verdieping. Eergisteren (astroga) sliep ik in een mooie ding van de gemeente; alles keurig voorelkaar. Gisteren (Villafranca) sliep ik in een soort van middeleeuws onderkomen met een paar vrijbuiters als beheerder. Vandaag in een mooie sfeervolle auberge. Per nacht kost het 5 -8 euro. Soms met ontbijtje, soms ook niet. Vandaag kost het 10 euro. Maar dan heb je een mooie grote woonkeuken waarin je zelf kunt kokkerellen, ontspannen etc.

Zowel gisteren als vandaag zie ik geen bekenden meer op de route. Tot op heden was dat bijna altijd nog wel het geval. Iedereen rijdt zo zijn eigen route. En dat geldt ook voor alle mensen die je treft; allemaal op pad om zeer uiteen lopende redenen. Maar na aankomst op de slaapplek allemaal moe, iedereen wil douchen, de lopers gaan hun voeten repareren en preparen voor de volgende dag en om 22.00 liggen we allemaal te slapen (of te snurken!). Inmiddels ben ik er redelijk aan gewend. Ik kruip in mijn slaapzak, draai me om en ben weg.
Wat me nog wel opvalt dat ik bijna altijd op het stapelbed boven moet. Zonder wat te zeggen zegt mijn blik al genoeg bij de beheerder: You are a young man! Ja, het zal met wat, ben al grijs en bijna 50! En morgen moet ik weer aan het werk zeg ikdan...ze kijken me wat glazig aan zeggen nog één keer, wijzend naar het bovenste bed: Thats yours!. OK...net zoals iedereen maak ik er een eigen nest van (kussensloop van thuis die ik echt niet was want dan is mijn luchtje er vanaf) rommel wat met spullen en dan is het voor één nacht jouw thuis!

Buen Camino, Adios, Buenos dios, Amigo
Koen

Villafranca del Bierzo

Mooie spaanse namen kom je tegen: vandaag ben ik aangekomen in Villafranca. Weer zo,n mooi plaatsje. Een plein, kerken, terrassen en winkels die allemaal dicht zijn als ik aankom. Later op de avond begint het hier allemaal weer te leven. De spanjaarden houden er echt  andere gewoontes op na. En met deze temperaturen geef ik ze ook nog gelijk.

VAndaag was een bijzondere dag. Een pittige ook. Ik vertrok vanmorgen om 8 uur. Zo rond 10 uur zat ik op 1500 meter hoogte, na veel ploegen en zwoegen, bij het crus de Ferro. Het hoogste punt op de tocht. Het was er berekoud, ik reed door mist-wolken en rilde er over. Ook had ik bevroren handen, althans zo voelde het. Maar de plek was bijzonder. Tijdens het fietsen hoop je steeds al een glimp op te kunnen vangen. Maar nee hoor, na een heel steil stuk is die er opeens.

Al een paar dagen had ik mijn steen van thuis (symbolisch ons gezin) in mijn stuurtas zitten. Kwam hem steeds al tegen. En nu heb ik hem aan het kruis gelegd. Over gegeven aan God. Was heel mooi om te doen, was er ook emotioneel bij. En even later bij de afdaling begon de zon te schijnen, buiten en binnen in mijn hart. Heel mooi.

Voor de rest was het een pittige tocht. Weer van alles gezien. Net na het Cruz de Ferro een bijzonder en eenvoudig onderkomen van tempeliers )bewakers van de Camino en de pelgrims) en daarna in Ponferrada een machtig kasteel  van de tempeliers die tot 1300 veel macht hadden maar ten onder zijn gegaan aan geld- en drankzucht.

Tijdens de afdaling van curs de Ferro van 1500 meter naar 500 meter maak je niet alleen veel snelheid maar zie je ook de mooiste doorkijkjes en vergezichten. Ook vandaag weer werkelijk prachtig.

Nou, zo eerst maar even. Nog 200 km. te gaan. Jullie horen nog.
groet
Koen   

Astorge en waarom ik niet in het klooster kan....

Zo ik ben weer een beetje op orde. Gisteren in Leon had ik echt een off-day. Gelukkig was ik er op tijd en had ik een goed onderkomen. Daar heb ik veel geslapen en ben ik voor mijn gevoel bijgekomen. Vandaag een mooie tocht gehad van 65 km. naar Astorge. Een mooie plaats, net voor de grote klim van morgen die er aan zit te komen. Het weer is nog steeds goed. Vandaag heerlijk zelfs. Vannacht een groot onweer en dikke buien. Maar dat spopelt de boel even flink schoon en dat merk je in de natuur. Vandaag ook weer allerlei mooie dorpjes gezien en ook veel anderen pelgrims gesproken. Een stel dat met de honfd op pad is. Ikvraag dan maar waar slaapt de hond dan? Gewoon hoor, bij mij in bed.......hahaha. En zo zie je elke dag wel bijzondere mensen en omstandigheden waaronder men op pad is.

Vandaag zat ik een kop koffie te drinken onder de kerktoren. Op dat moment beginnen de ooievaars boven mij op het nest te klepperen. Zo prachtig. Dan kom je bijna niet meer van je stoel af.

O ja..waarom ik niet in het klooster kan...
Onderweg ontmoet ik vaak Ad en Piet, zij rijden voor het goede doel; het kankerfonds. Prima kerels. We lachen wat af en vaak ook staan we elkaar met raad en daad terzijde. Maar er is één ding warin ze echt anders zijn. Het zijn namelijk katholieke broeders! Is dat erg? Nee integendeel. Maar ze wijzen mij wel op de kleine fe3itjes waarom ik afgelopen zondag niet in het klooster kon. Was ik te licht bevonden. Nee dat ook niet. Maar dat dan. Waarom was ik daar niet welkom?
De eerste reden was dat ik niet blootvoets toestemming vroeg. De tweede reden is omdat ik PROTESTANT ben! Ja zo kom je nooit in het klooster beweren zij.
En is dat allemaal zo erg dan? Nee ook niet; voor mij niet althans. Maar het vervolg wil dat zij zelf in de afgelopen dagen bij de zusters geslapen hebben (erg slecht begreep ik) maar dat ze vervolgens ook nog eens dik moesten betalen voor hun schamele onderkomen. Hahaha..Laat dat klooster dan maar mooi aan mij voorbijgaan.
Trouwens, het zijn beste kerels, niks mis mee.

Het lukt mij prima om vanuit Spanje jullie te laten weten waar ik ben. Dat is wel wat anders dan ik Frankrijk. Misschien was ik toen nog teveel gericht op fietsen en onderkomen.Het ritme dat ik nu fiets voelt erg goed en ontspannen.

Leon

Vandaag een korte etappe gehad. Ben vanmorgen in Leon aangekomen en had eigenlijk al besloten om daar te blijven. In de planning komt dat ook goed uit. Want, na de vlaktes van gisteren, komen nu nog een paar stevige fietsdagen. Qua afstand is het nog ongeveer 300 km. Maar daar zitten klimmen bij tot 1.500 mtr. dan een kleine afdaling en vervolgend nog eens 1.500 mtr (cruz de ferro). Darana afzakken richting Santiago met een wisselend op- en af landschap.

Leon is een grote stad (150.000 inwoners) en op deze route de laatste grote plaats die ik aandoe. Om er te komen vond ik minder prettig. Hoe dichter je bij de stad kwam hoe drukker het (vracht)verkeer. Opletten dus en zodra het kon maar op het troittoir gaan fietsen.

Met de middag was het hier werkelijk bloedheet. Ook mooi een reden om hier te blijven. Heb op het plein bij de kathedraal zitten kijken naar alle lopers en fietsers die hier ook aankomen. Verder heb ik de kathedraal bezocht. Bijzonder mooi, enorm groot. Overigens raak je ook wel wat verzadigd van al die kathedralen en kerken. Zoveel en de één vaak nog mooier dan de ander. Maar goed, een bezoek hoort erbij. Ik hoop alleen niet dat al mijn foto´s alleen maar kerken laten zien. Ik knip er dus voor de rest ook maar flink op los.

Ga zo nog even het weer checken voor de komende dagen. De wind draait, het broeit...voorberiden op evt ander weer.

Allemaal de groeten, het beste
Koen 

vlaktes, vlaktes en nog eens vlaktes en dan nog wat..

Vandaag met heel mooi weer, 21gr., een flinke tocht gemaakt. Was  het vanmorgen nog een beetje heuvelachtig, na vanmiddag weer ik beter. Ook in Spanje heb je uitgestrekte vlaktes. Zover je kijken kunt. Af en toe een akkertje (van wie denk ik dan) maar verder helemaal niets. Je fietst (vanaf Sahagun) naast het wandelpad. Daar zijn jaren geleden bomen voor aangeplant om zodoende nog iets van schaduw te hebben. En heel af en toe kom je door een dorpje. Soms is het centrum (heel groot woord voor wat er is) ietsje vervraaid maar verder stelt het niets voor. Zo te zien is er ook armoede. Of anders heet het verval.....

Ondanks dat ik wist dat het zo uitgestrekt was overviel het me toch. Ik had genoeg water en nog wat te eten maar ik had ook te doen met de lopers die ik hier nog tegen kwam.
Het landschap deed me denken aan de Hongaarse poesta´s, ook enorme vlaktes, gras en verder zie je de warmte trillen.... Bijzonder om ook dit te zien.

Vandaag zit ik zo´n 20 km voor Leon. De volgende grote stad. Daar hoop ik dan morgen te zijn en dan zien we maar verder.

Dan nog wat...
Vandaag, in Sahagun, werd ik door 2 anderen pelgrims geattendeerd op de kapper. Daar was ik al een poosje naar op zoek. Thuis had ik al zoiets van is het wel kort genoeg. Ik kreeg last met de warmte i.c.m. de helm.
Dus met een paar woorden; standje trois, treisse en knipknipknip werd ik direct en vakkundig geschoren. Heerlijk, een opluchting. Ik heb maar een foto van mezelf genomen in de spiegel van de kapper.

Dat was het eerst
groeten
Koen

Fromista

Vandaag een hele mooie etappe gehad. Burgos-Fromista, zo,n 80 km. Vanmorgen door de wolken gefietst, net na Burgos. Om 9.30 uur brak de zon door en kon de jas echt uit. Hele mooie landschappen trekken aan je voorbij. Vandaag niet echt veel klimwerk, een beetje maar. Je blijft op hoogte zeg maar. Prachtige vogels gezien (die zie én hoor je onafgebroken),prachtige bermen met mooie kleurige bloemen (of onkruid) en mooie en minder mooie dorpen gepasseerd. Echt bijzonder, ik geniet er volop van. Hoe mooi allemaal.

Inmiddels is het erg warm geworden vandaag, zo.n 30 graden. Om 15.00 uur vond ik een plek in Fromista. Eerst even onder de douche en daarna een tukkie doen. Daar knap je dan van op. Nu zit ik in een cafe (met internet) en maak ik gelijk maar een verslagje.

Vandaag trof ik Klaas uit Vries, ook een fietser.  Eerder heb ik die ook al getroffen. Zo zie je elkaar een paar dagen niet en dan tref je elkaar op de hoogvlakten. Erg leuk. Hij gaat vandaag nog wat verder. En zo gaat het steeds maar weer. Dan zie je weer een bekende en dan weer dagen niet. Dat geldt niet voor de lopers. Die zie en spreek ik wel veel maar de volgende dag ben je ze al weer kwijt.

De etappe voor morgen moet er eentje zijn van lange rechte wegen, weinig voorzieningen en bijna geen schaduw. De routebeschrijving geeft aan ´voldoende proviand en water´ mee te nemen voor onderweg. Trouwens dat doe ik zo wie zo wel elke dag. Ik heb één tas waar ik mijn dagelijkse boodschappen in kan doen voor onderweg zodat ik kan stoppen waar het me goed lijkt. En dat zijn de meest uiteenlopende plaatsen. Vandaag nog bij een prachtige bron in een klein dorpje. Maar zo heb ik al op menig muurtje,bankje,aan de rivier, in een plantsoen mijn broodje gegeten. Das is echt heerlijk. Ik neem daar ook de tijd voor. Zijn gouden momenten.

OK mensen, ook voor jullie allemaal ´buen camino´.
Tot de volgende keer.
Hartelijke groeten Koen

vandaag toch naar Burgos ?!

Vandaag ben ik aangekomen in Burgos. Niet de bedoeling, maar toch.
Vanmorgen ben ik langzaam van start gegaan, had ook alle tijd van de wereld in mijn planning. Ik ben 35 km. verder gestopt om de dag door te brengen in de buurt van een klooster-kerk (San Juan de Ortega). Ik was daar zo rond 11.00 uur en om 14.00 uur ging de refugio open. Direct werd mij verteld dat voor fietsers de boel pas om 17.00 uur open ging én als er dan nog plaats was zij ook aan mochten schuiven. Nou daar had ik geen zin. Ik hoefde er ook niet over na te denken en ben verder gegaan. Onderweg kwam ik geen geschikte plek tegen en vandaar dat ik nu in Burgos ben én direct een goed onderkomen heb gevonden.

Mijn tijd bij het klooster-kerk heb ik mij niet verveeld. Was wel wat te zien maar ik had ook een prachtig gesprek met 3 jonge Koreanen (19-21 jaar). Zij maken de tocht omdat dat goed is voor hun ´career´. Nou denk je dan daar moet je wel wat voor over hebben. Maar als je zo een uurtje of 2 met elkaar zit te praten dan zit er ook nog wel een ander verhaal achter. Uiteraard moest ik met ze op de foto, zij maken echt overal foto´s van, en hebben we daar op het pleintje bijzonder vermakelijk met elkaar zitten praten.

Ik ga straks nog even ene rondje wandelen in Burgos. Morgen heb ik dan meer tijd om deze grote stad te bekijken. En dan maar weer wat kilometers maken, hoewel het wel relaxed voelt dat het nog zo´n 500 km. te gaan is. 

Nog even over de kerkgang; natuurlijk mis je op zondag je gezin en de gebruikelijke kerkgang. Gisteravond heb ik echter weer een mooie pelgrimsdienst meegemaakt in Belorado. Alle pelligrinos werden uitgenodig om naar voren te komen (8 nationaliteiten) en kregen de zegen mee op hun reis naar Santiago. Apart om mee te maken en, eerlijk is eerlijk, het geeft ook een rustig gevoel.
Waarom je de reis ook maakt, God weet het, Ga met Hem kregen we in 5 talen mee.

Alweer 4 dagen in Spanje

Beste lezers,

Alweer 4 d agen fiets ik door Spanje. Het is werkelijk prachtig om hier te fietsen. Mooie wegen en adem benemende vergezichten. Echt bijzonder. Ik probeer vooral s-morgens de meeste km. te maken. In de loop van de dag is het erg warm (25-30 graden). Dan is het een beetje gebeurd.
Vandaag ben ik aangekomen in Belorado, een aardig plaatsje op de route op 800 meter hoogte. 80 km. gefietst. Al deze plaatsen staan in het teken van de ´peligrinos´. De schelp vindt je te pas en te onpas op de route. En verder bergen ´lopers´ van de camino. Vandaag ook één met een ezel, mooi gezicht. Verder zie je echt alles voorbij komen: heel kwiek, loom, kreupel, opgewekt of de tranen in de ogen. Bijzonder om allemaal te zien.

Het landschap, ik zei het al, is werkelijk prachtig. Afwisselend graanvelden, olijfbomen, druiven. Ook echt hele grote roofvogels die boven de vallei rond zweven op zoek naar aas. De stadjes-dorpjes zijn afwisselend. Soms oud en half vervallen, soms ook prachtige plaatjes.  Meestal kun je ook wel wat krijgen in een winkeltje, een soort van slager-bakker-kruidenier-groenteboer die je glimlachend helpt. En verder kun je in de cafe´s een lekkere cafe au lait krijgen (maar dan op zijn spaans natuurlijk, iets van cafe de laitje). Heerlijk, en de helft goedkoper dan Frankrijk!

Nog wat dagelijkse zaken:
De was: tot op heden is het me bijna elke dag gelukt om de was te doen. Vooral de sokken (!), onderbroek, shirtje gaan in de handwas of mee onder de douche. Trouwens je kunt de was prima doen met shampoo. Maar je kunt ook douchen met zeepmiddel (van de kruidvat)! Echt, alles wordt schoon en het ruikt daarna nog fris ook. Dat gekdt dan ook voor mijzelf. Geen probleem dus. Probleem is omdat ik elke dag de was doe nog steeds teveel kleren bij mij heb.  Nog maar eens kritisch door de tas heen.

En waar slaap dan dan steeds?
In Spanje kun je voor het geld net zo goed in een ´refugio´ kruipen. Voor 5-6 euro heb je een bed, een douche en verder niets. Maar een camping kost dat ook. En dan moet je je tent opzetten en, uiteraard, ook weer afbreken. Ik kies toch een beetje voor ´gemak´. Dan maar in een ´zweetvoetenfabriek´ zoals iemand tegen mij zei. Kan mij niet veel schelen. Ik slaap over het algemeen goed. En een wekker hoef je niet te zette. De lopers vertrekken voor dag en dauw. Kan ik daarna op mijn gemak wassen en aankleden. Ik let wel een beetje op waar ik in een refugio kruip. Ik probeer bij de lokale kerk onderdak te komen, meestal iets kleinschaliger en betrokken beheerders. Gisteren was ik aan het zoeken in Navarette toen een Spaanse fietser mij wenkte, kom ik weet hier de weg en dat is een prima plek. Klopte ook, hij regelde alles in  het Spaans. En voila, een half uur later was ik gedouched en weer fris. Leuk zulke ontmoetingen. trouwens ik zie steeds meer vooral spaanse fietsters. Ze kijken hun ogen uit naar de bagage, schudden hun hoofd en zeggen dan  ´buen camino´!


Vandaag fietste ik op hoogte, zo tussen de 600 en 800 meter hoogte. Doordat het landschap snel wisselt klim je veel. Natuurlijk ga je dan ook vaak weer naar beneden. Maar op de een of andere manier duurtt het klimmen langer dan het afdalen. Het is net het leven zelf. Problemen duren altijd te lang. Als het goed gaat vinden we dat maar weer heel gewoon. Maar soms heb je moeilijkheden nodig om te beseffen wat je verder allemaal hebt. En ik bedoel dat niet beroerd hoor. Ik gun niemand problemen of moeilijkheden, begrijp me goed. Maar soms waarderen wat je hebt is al heel wat. Nou, dat laatste bedoel ik dus.

Nou lieve mensen, ik ga jullie eerst weer groeten. Tot de volgende keer.

weer en stukje verder

Vandaag heb ik 70 km gefietst. Uiteindelijk ben ik aangekomen in Estella. Ook weer een echte pelgrimsplaats. Ik overnacht in een onderkomen bij de kerk. Om 19.00 uur eerst naar de kerk, dan eten en om 21.30 uur het licht uit slapen. Gelukkig kan ik overal wel slapen. Of anderen dan ook nog kunnen slapen weet ik niet. Meestal zeggen ze de volgende morgen niets meer en (en minder) dan goedemorgen.

Vanmiddag werd het warm..29 graden. Gelukkig was ik om 15.00 uur binnen. Lekker douchen, even op bed en nu een rondje lopen in Estella.
Vandaag had ik 2 bijzondere ontmoetingen. 1 met Italianen die ik eergisteren én gisteren en vandaag dus weer. Leuk. Zij weten niet goed wat ze zien. Vanuit Holland op de fiets? Ze hebben foto´s gemaakt bij de vleet. Een andere ontmoeting had ik met een Oostenrijker. Ook gisteren getroffen in Pamplona. Die fietst de hele route in Spanje met een mountainbike, de lopersroute....nou die kreeg het ook goed voor de kiezen. Vandaag trof ik hem weer en hadden we een leuk (geloofs)gesprek. Mooi. En natuurlijk adressen uitwisselen, dat hoort er ook een beetje bij. Je beloofd elkaar dan een kaartje te sturen vanuit Santiago. Gewoon leuk.

Verder is het landschip afwisselend, mooie bossen, olijfbomen (prachtig), gieren (echt waar) waar je soms de schaduw van op de weg zit terwijl ze nog hoog vliegen,  en soms zijn er forse klimmetjes. Te doen allemaal. Als de hitte maar niet erger wordt. In de regen rijden is niks natuurlijk maar te warm ....

Het Hospital waar ik nu zit wordt gerund door vrijwilligers. Nu zijn dat Canadezen. Zij doen dat 2-3 weken en worden dan afgelost door anderen. Een soort van vader en moederfiguren. Heel aardig en meelevend. Wonen in de buurt van Toronta (één uurtje vanaf Chatham).

Deze dag reed ik weer helemaal alleen. Ik vindt het een weldaad, de rust die zo,n dag geeft. Je kunt stoppen waar je wilt, rusten waar je wilt, nadenken waar je wilt, bijbellezen waar je wilt. Geweldig.

Voor nu, het beste voor iedereen en tot de volgende keer.

Pamplona

Daar zit je dan in het centrum van Pamplona. Vandaag een bijzondere dag gehad. Vroeg vertrokken, zo rond 7.30 uur, kon ik gelijk beginnen aan De klim in Spanje. 1057 meter, na 2,5 uur had ik de top bereikt. Zwoegen, zweten, uitrusten en maar weer verder gaan. Uiteindelijk werd de klim beloond met prachtige vergezichten, heel bijzonder. Ik dacht niet dat ik na deze klim nog veel kilometers zou gaan maken. Uiteindelijk viel me dat mee. Vandaag 80 km. gefietst naar het centrum van Pamplona. daar slaap ik in een pelgrimsgite met tientallen anderen. een soort slaapfabriek. maar vandaag had ik geen zin in de camping. afgelopen nacht sliep ik niet zo heel goed. Het was koud snachts en ik slaap al sinds het begin van de reis zonder slaapmatje. Dat knalde (!) na de eerste nacht al uit elkaar. Heel erg vond ik dat niet. was een beetje een lomp ding om mee te nemen. dus slaap ik regelmatig op de slaapzak in thermo kleding. Tot op heden ging dat prima. maar vannacht dus niet. Ook niet erg, afzien hoort er bij natuurlijk.
En als het hier bij blijft dan teken ik ervoor.
Trouwens, dit niet aan Dieuwke vertellen hoor; maakt ze zich alleen maar ongerust en dat is niet echt nodig.
En trouwens als ze dit leest dan kan ik altijd nog zeggen dat je niet alles wat op internet staat moet geloven!

Wat was ik blij dat ik vanmorgen de spaanse grens passeerde. dat gaf een heerlijk gevoel. niet dat Frankrijk me nu tegenstond ofzo. helemaal niet. Maar het is een soort mijlpaal. Heerlijk. Wat nog wel lastig is dat ik nu om moet schakelen van Frans naar Spaans. Wist ik na 2 weken me aardig te redden in de dagelijkse zaken dan moet dat nu weer helemaal anders. Trouens tot op heden konden Fransen beter Engels dan de spanjaarden die ik nu trof. Maar ik ga ervan uit dat ik me wel ga redden hier.

Inmiddels is de route naar Santiago volledig overgenomen door de ´lopers´. Ongelofelijk hoeveel lopers je ziet sjouwen. En ze komen echt overal vandaan. Wereldwijd. Sommigen zien de fietsers niet staan (of fietsen). Anderen zwaaien enthousiast. Allemaal op weg naar Santiago.

Tot op heden tref ik het nog enorm met het weer. Vandaag 27 gr.. Veel insmeren dus. En van het fietsen krijg je echt een enorme honger en dorst. Daar gaat wat in per dag....ik denk wel 5 liter water of sap. Veel brood en de nodige bananen (met dank Pettinga voor de tip!) sinaasappels en kiwi,s. Avondeten is meestal iets wat rijk is aan koolhydraten (pasta) met een paar bakjes yoghurt (met smaakje, echt te gek wat ze hier aan dat spul verkopen). Deze bakjes yoghurt eet ik trouwens ook overdag vaak.

Nog even over Pamplona. Vond het leuk om hier binnen te rijden, maar zal ook blij zij als ik hier weer weg ben. Zo wie zo heb ik het niet zo op hele drukke steden met de fiets. Maar zo,n arena pontificaal in de stad heb ik niks. BAH. Even na de arena enorme beelden van stieren etc. Ja dat zal je kenmerk maar zijn. Helaas het is niet anders. Hopelijk komt er nog eens een sterke lobby vanuit Spanje zelf om hier een einde aan te maken.

Trouwens in Frankrijk kwam ik dwars door Frans Baskenland heen. Zonder de (bijzondere) taal te spreken merk je dat Basken sterk gehecht zijn aan hun eigen taal (alle franse namen worden consequent doorgehaald met spuitbussen) en cultuur (de baret o.a.). Daar is het verschil tussen Friezen en Groningers maar kinderspel bij. Dat heeft dan iets grappigs in zich. Enne... persoonlijk vind ik friezen juist aardige mensen (en Bianke in het bijzonder dan natuurlijk).

Nou weten jullie allemaal wel weer genoeg. Het goede allemaal. De hartelijk groeten van Koen    

aankomst in Saint Jean Pied de Port

Beste volgers,

helaas is het me niet eerder gelukt om even wat te schrijven op de weblog. Maar nu is er een PC gevonden. Dat komt mede omdat ik vandaag een ,vrije, dag heb genomen. Daar had ik en veel zin in en tegelijk ga ik me hier voorbereiden op de route door spanje. Van deze plaats is de plaats om de pyrineen in te gaan. Het is hier gewoon druk met pelgrims, wereldwijd, die hier hun )wandel)tocht beginnen. Bijzonder om te zien.

Gisteren ben ik hier aangekomen, vond onderdak bij de parochie, en sliep met 10 anderen op een kamer, nederlanders, duitser, ier, canadees en fransen. Om 8 uur stond het eten klaar en begonnen we met een stilte, bijbel lezen en gebed. daarna werd gevraagd of iedereen zich voor wilde stellen, welke tocht al achter je lag en hoe je verder wilde. daarna eten. mooi om mee te maken en tegelijk ook wel prettig om zo de slaapkamer te delen met allerlei vreemden.

Tot op heden gaat het fietsen goed. Heb tegenwind gehad, regen, maar ook prachtig weer en soms erg warm, zoals gisteren. 27gr.
Ik slaap op de camping, in gites of vind onderdak in kerkelijke centra. Waar ik eerst zorgen om had blijkt erg mee te vallen. Er is altijd wel een plek om te slapen.

De natuur is prachtig, ik geniet ervan, maak veel fotos. tegelijk ben ik blij dat ik al op de helft ben. Ik mis thuis erg en zal blij zijn om eerst dieuwke en daarna te kinderen weer te mogen zien. Ik verheug me er nu al op.

Verder heb ik al wel bijzondere dingen meegemaakt. 1 vertel ik. ik lag helemaal alleen op de camping een week geleden toen snachts het onweer losbarste en er bakken regen neer kwamen en ik hem ook wel kneep. De volgende morgen las ik Psalm 81 vers 6 of 8 ). Heel mooi en ik werd er ook rustig van.

Voor iedereen het allerbeste gewenst!
hartelijke groeten van Koen

elka dag blij met een sticker....nu in Chartres.

zodra ik begin te fietsen zoek ik de route weer op. De gehele route is o.a; aangegeven door blauwe stickers. En wanneer je de eerste treft dan doet je dat goed. Je leert inderdaad om blij te zijn met hele kleine dingen...

ik probeer wat foto;s te plaatsen maar beloof niets. Werkt hier in frankrijk net allemaal iets anders dan thuis. Trouwens ik ben vandaag veilig aangekomen in Chartres. Wat vandaag o.a; een hoogtepunt had moeten zijn was het passeren van de Seine. Nou dat viel tegen. Moest daar over een soort snelweg over een brug. Heb nog nooit zo snel gefietst om daar weg te komen. Vanuit mijn ooghoeken zag ik de Seine; niet veel dus.

foto,s lukt niet.....

tot de volgende PC die ik tref op mijn route.

hehe eindelijk een computer gevonden...

lieve mensen  beste volgers

ben vandaag aangekomen in Compiegne. Lig goed op schema. Na een paar dagen hard werken vandaag een mooie ontspannen tocht gemaakt van 75 km. Tot op heden is het weer geweldig; geweldig om zo te fietsen. Begin ook al aardig de tijd kwijt te raken. Zag zojuist dat het 4 mei is. Ik zal vanavond 2 min. stilte houden.
Onderweg ontmoet ik al veel andere fietsers. Soms fiets je een stukje samen op; daarna ben je ze zo weer kwijt. De eerste bergjes van 250 mtr. gehad.
Morgen om Parijs heen weer verder afzakken naar het zuiden. Zodra ik weer kans zie vul ik de blog verder.
Au Revoir

De eerste berg is genomen!

De eerste berg is genomen! Ja, jullie lezen het goed. Maar, hoor ik jullie denken....bergen? Ja, een hele grote berg. Namelijk het vertrek van thuis. Ik zag er tegenop als een berg. Maar het was ook weer hartverwarmend. De meiden eerder van school thuis. Gerard, Bianke en Ewoud thuis. En natuurlijk mijn lieverd Dieuwke! Mooi toch om zo te kunnen vertrekken. Verder was er de afgelopen week, een week van afscheid nemen van veel mensen. Collega's die nog even kwamen buurten op kantoor,  bezoek thuis, telefoontjes, mailtjes. Echt heel mooi!

Inmiddels (29-4 20.30 uur) zit ik bij broer en schoonzus Arnoud en Evelyn in Ede aan de stamtafel. Onderweg nog afscheid genomen van mijn zus Lies. En nu nog even napraten en dan straks op bed. De grote vertrekdag breekt bijna aan.

En wat betreft 'bergen': hieronder een plaatje van de hoogteverschillen die ik in Spanje tegen zal komen...

Allemaal bedankt voor de goede wensen, de lieve woorden en de attente kaartjes en kadootjes!

Een lege plaats!

Eerder schreef ik al eens over een bijeenkomst in Utrecht. Daar had ik een lezing die o.a. ging over 'een lege plaats'. De kern van die boodschap betrof de aanwezigheid van Jacobus in Santiago de Compostela. De boodschap was dat er een lege plaats is in Santiago. Je zoekt er de botten tevergeefs. Maar dat geeft ook weer niet. De reis is het doel, Santiago het middel. In deze boodschap kon ik mij wel vinden. Protestant als ik ben, geloof ik niet echt in relikwieen. Maar de nieuwsgierige lezer kan ik wel beloven dat ik in de kathedraal van Santiago wél ga kijken hoe dat daar precies zit. Hoe ziet dat kistje met beenderen er nu uit? Zal ik het beeld van Jacobus ook omarmen?

Verder laat je natuurlijk thuis en op je werk (tijdelijk) een lege plaats achter. Dat klopt dan weer wel. Dat zijn harde feiten. Maar dat doe ik in vol vertrouwen.
Zo, dan weet u dat allemaal maar weer.

Nét op tijd..

Er waren een paar dingen voor mijn vertrek waarvan ik dacht: waarschijnlijk komen ze kort na mijn vertrek.
Dan mis ik het....maar zaken gaan ook wel eens anders. Zoals zwangerschappen bijvoorbeeld.
Vorige week werd Niels geboren bij Jacob en Marrien en 2e Paasmaandag Annemarthe bij Geanne en (broer) Bennie. Beide stellen nog van harte proficiat! Een wonder is het en blijft het. Halleluja!

Gomarus Magnolia is OK!

Beste meneer W. van het Gomarus Magnolia.....
Via deze bijzondere weg wil ik u wat vragen! Vrijdag 29 april a.s. hoop ik voor 5 weken te vertrekken naar Santiago de Compostela, op de fiets als pelgrimstocht. Das mooi zult u zeggen en waarschijnlijk daar aan toegevoegd "goede reis en succes"! Dank u wel.
Maar een goede reis begint natuurlijk met het gedag zeggen van vrouw en kinderen; ook dat is logisch natuurlijk.
Daarom een vraag van een pelgrim aan u:
Mogen mijn dochters Julia, Aleid en 'Liselotte' vrijdagmiddag om 12.30 uur vrij van school om mij uit te kunnen zwaaien als ik vertrek? Voor het slagen van mijn reis is een goed vertrek het halve werk namelijk; u begrijpt dat als geen ander.
Mijn dochters kijken u smachtend aan voor het antwoord!
Met vriendelijke pelgrimsgroeten,
Koenraad V.

Ik ben wat kwijt....

10 kilo wel te verstaan! Normaal gesproken baal je als je iets bent kwijt geraakt. Deze keer niet. Ik ben namelijk in een jaar tijd 10 (tien) kilo kwijt geraakt. Door alle (extra) beweging en bewuster eten ben ik al flink wat afgevallen. Was ik eerst van plan flink in mijn bagage te snoeien, dan kan ik nu toch rustig het meeste wel meenemen. Zeer waarschijnlijk val ik tijdens de tocht ook nog wel verder af alhoewel dat niet het doel is van de tocht. Maar deze kilo's kwijt zijn geeft wel een goed gevoel! En ja ik voel me daar ook beter bij. Volhouden dus dat bewegen en bewust eten.
Trouwens fietsen levert ons nog veel meer op....

Dubbel paspoort

Vanaf vrijdag a.s. heb ik een dubbel paspoort. Politiek beladen persoon dus....!? Vragen in de kamer van een geblondeerde politicus? Krantenberichten? Nee, geen haan die er naar kraait! Het zit namelijk zo: Als je als pelgrim op pad gaat neem je je pelgrimspaspoort mee. Dat paspoort geeft je onderweg toegang in refugio's. Daar kun je dan als pelgrim aankomen en overnachten. Uiteraard heb je formeel ook een ID of een paspoort nodig. Maar goed, het pelgrimspaspoort heb ik steeds beschikbaar voor het zoeken naar geschikte overnachtingsplaatsen én voor het laten afstempelen bij allerlei gelegenheden; in kerken, campings, refugio's, toeristische loketten etc. Als een bewijs van..zeg maar. Om in Santiago voor een 'echt compostellaat' in aanmerking te komen moet je de laatste 200 kilometer dagelijks 2 stempels zien te bemachtigen op je tocht. Ik heb begrepen dat dat niet het moeilijkste is in Spanje. Ik doe mijn best.

De beste wensen

Van veel familie, vrienden, collega's en bekenden ontvang ik de beste wensen en een voorspoedige reis. Dat is mooi, ik ben daar blij mee. Dit meeleven doet je goed. Vandaag kreeg ik een kaartje met een 'Sibiberiaans geluksvisje'. Knip het visje uit en stop het in je schoen; dan heb je geluk en voorspoed op je pad! Nou als dat niet mooi is. Later zal ik op internet nog eens verder speuren naar dit geluksvisje en de achterliggende betekenis ervan.
Naast de kaart kreeg ik ook een toeter voor op de fiets van Jitske en Rolf en de kinderen. Met de duim omhoog! Hartstikke mooi en origineel.

                          Hee Jorieke en Bram, zie je wel hoe mooi dat is op mijn fiets!

nog maar een paar dagen

Inderdaad, nog maar een paar dagen en dan hoop ik te vertrekken. Dit weekend wordt vooral gebruikt om de laatste zaken te regelen. Nog even iets aan de fiets te sleutelen, de laatste boodschapjes te doen en dan....vertrekken. Heb er veel zin in en zie er tegelijk tegenop om hier de boel 5 weken achter te laten...
Om wat frisse lucht te krijgen vanmiddag nog maar even een klein rondje Groningen gedaan, 35 km.
In Kantens onder 'Grote Geert' gezeten. Een kolossaal gevaarte, deze molen. Als je zo onder deze grote molen op een bankje zit krijg je al wel het gevoel van onderweg zijn.

Gelukkig is dit een mooi lang weekend om nog van alles te kunnen regelen. Komende week nog 3 dagen werken en dan FIETSEN!

Heen én terug?

Veel mensen denken dat ik in 5 weken heen én terug fiets naar en van Santiago de Compostela...Was dat maar waar; dan was ik namelijk in staat om wonderen te verrichten!
Nee, zo is het dus niet.
Ik fiets de volledige tocht naar Santiago (DV natuurlijk) en vlieg terug, samen met Dieuwke die tegen de tijd dat ik aankom in Santiago zal zijn. Samen vliegen we dan terug vanaf Santiago->Madrid->Amsterdam.
De fiets gaat met een vervoerder retour naar Nederland.

Mien toentje...

Voor ik daadwerkelijk vertrek is mijn tuin nog wel een beetje mijn zorg. Wie zal er straks voor de tuin zorgen als ik weg ben? Vaak 'rommel ik maar wat an' in onze tuin. Daar kan ik van genieten. Ook heb ik wel een paar jaar een volkstuintje gehad. Heel mooi werk maar wel tijdrovend. Vandaar dat ik in onze tuin wat ruimte heb gemaakt voor 'vierkante bakken'. Een mooie manier om kleinschalig toch nog van alles in je tuin te kunnen kweken. Inmiddels heb ik aardappels gepoot (eerstelingen) en 6 stuks verschillende soorten slaplanten. Ook de rest van de tuin is wel zo'n beetje klaar.
En ik denk dat ik een voorbeeld moet nemen aan onze poes: maak je niet druk, alles komt goed, en als je genieten moet doe dat dan ook!

Natuurgebieden

Als je veel fietst kom je ook door veel natuurgebieden. Ook in Nederland zijn er vele ontdek je dan. Waar je met de auto achteloos voorbij scheurt wordt je op de fiets geraakt door de schoonheid van het landschap.
Allereerst natuurlijk het Lauwersmeergebied. Bijzonder mooi , uitgestrekt en ook afwisselend.
Maar wat te denken van Kardinge, zeg maar tussen Ten Boer en Groningen in. Of het gebied tussen Groningen en Peize, nu volledig op de schop. Maar het lijkt zeer belovend. De bossen rondom Norg, of het Terhorsterzand. De route Hasselt Zwolle, over de dijk; in één woord prachtig. Of de Hoge Veluwe...of Wageningen met de Blauwe Kamer, het gebied tussen Rhenen en Elst..Of de Grift (Grebbelinie) richting Amersfoort...Allemaal pareltjes. Hieronder een enkele foto.

Bloesem in Bennekom

Utrechtseheuvelrug Rhenen-Elst

Grift Grebbelinie ri. Amersfoort

spreekt voor zichzelf

De fiets.

Voor wie interesse heeft in de fiets waar ik de tocht mee hoop te maken.. Het is een MERIDA Freesport 1000. Inmiddels heb ik ruim 2.000 km. op deze fiets 'doorgebracht'. Zo voelt dat tenminste al een beetje. Zonder één enkel probleem. Hopen dat het zo blijft. Volgende week nog even naar de fietsenmaken voor een goede beurt. En dan maar gaan.

Voor de echte liefhebbers nog de specificaties:

Versnellingen	27
Maten	58
Frame	FMS-V7-SINGLE-MBX
Kleur	black/white
Voorvork	Crossway Lite Rigid-bend
Voorderailleur	Shimano SLX 9 low 31.8
Achterderailleur	Shimano XT-9
Shifters	Shimano SLX Rapidfire
Remhendel	Avid FR5
Remmen	Avid SD3
Crankstel	Shimano SLX 48-36-26
Bracket as	attached
Ketting	Shimano CN HG-53
Naven	Shimano Deore
Velgen	Merida 700 V-Black/NC
Cassette	Shimano CS-HG61-9 11-34
Spaken	Black stainless
Banden	Schwalbe Marathon
Stuur	FSA XC 270A R20 600
Stuurpen	Adjustable A-Head
Balhoofdstel	Thread OS Tower
Zadelpen	XM Comp D SB15 27.2
Zadel	SELLE ROYAL 5194HC/5194DC
Pedalen	Xc Alloy

Een steentje bijdragen

Op het hoogste punt, 1505 meter, van de camino staat het 'cruz de ferro'. Conform de traditie nemen veel pelgrims een steen mee van huis om het bij het kruis achter te laten. De symboliek wil dat de pelgrims op deze wijze de last die ze met zich mee dragen bij het kruis kunnen laten. Bevrijd en verlost kan dan het laatste gedeelte van de route naar Santiaogo de Compostela worden afgelegd.

Zelf was ik van plan om 7 (kleine) steentjes mee te nemen. Voor elk van ons gezin 1 stuks. Wat schets mijn verbazing vorige week toen Dieuwke aan kwam zetten met........een steen om mee te nemen en neer te leggen bij het kruis!

De tekst op de steen spreekt voor zichzelf. Haast te mooi om weg te doen. Maar goed, via een foto hoop ik er nog lang naar te mogen kijken. We hebben samen besloten deze steen achter te laten in Spanje; als symbool voor het hele gezin. Wat is er mooier (dat is dan mijn eigen symboliek) dan om je vrouw en kinderen in de handen van de Heer te leggen bij het kruis! Ik hoop echt dat dat binnenkort gaat gebeuren.
Op de andere zijde van de steen staat het Onze Vader (in het Spaans), onze trouwtekst Spreuken 3 vers 6 ("Denk aan Hem bij alles wat je doet, dan baant Hij voor jou de weg") en Jesaja 53 vers 4 ("Maar Hij was het die onze ziekten droeg, die ons lijden op Zich nam").
Mooi hé?

Waar komen de bezoekers van de weblog vandaan?

Dat vroeg ik mij ook af. Maar met het statistiekprogramma van Blogger kun je dat zien. Tot op heden 1.000 bezoekers uit Nederland, dan nog wat Belgen, Engelsen, Slovenen en Amerikanen. Grappig maar meer ook niet. Allemaal veel lees plezier gewenst! 

De eerste klapper is gemaakt

Afgelopen weekend ben ik 3 dagen op pad geweest met de fiets. Ruim 300 kilometer gefietst. Vanaf Winsum naar Rouveen. Van Rouveen naar Ede. En afgelopen zaterdag van Ede naar Amersfoort.
En bij deze tocht heb ik gelijk ook maar van alles meegemaakt. Regen, harde tegenwind en, zeker de eerste dag, veel kilometers gemaakt; 136 stuks. Maar als je dan 's-avonds bij familie bij de kachel zit is alles weer goed. Dat gold ook voor de vrijdag; toen had ik goed fiets weer. En zaterdag dan? Ja, dat maakte alles goed. Prachtig weer en een prachtige tocht!  Bedankt Jan en Stieneke, bedankt Eddy en Marja, voor de goede verzorging en de slaapplaats!
Even een paar plaatjes....

Op zaterdag heb ik 'echt' geoefend in de 'bergen'. Het begon met de Wageningseberg. Via de Blauwe Kamer kwam ik bij de Grebbeberg. Voor het oefenen heb ik deze 2 keer gedaan (2 x omhoog en 1 x naar beneden wel te verstaan!). Daarna achter Elst de Utrechtseheuvelrug. En toen via Amerongen de Amerongseberg richting Woudenberg.

Na deze afdaling kwam ik in Overberg. Daar heb ik mijn nicht en neef Joanne en Herman ontmoet. Dat was ook prachtig. Na 25 jaar (of wel langer misschien) ben ik bij ze op de koffie geweest. Na een uur pauze (had ook wel 3 uur kunnen/mogen duren) heb ik toen de laatste etappe gereden naar Amersfoort. Van daar ben ik met de trein naar huis gegaan. Een mooi weekend, een goede ervaring.