Vandaag ben ik aangekomen in Burgos. Niet de bedoeling, maar toch.
Vanmorgen ben ik langzaam van start gegaan, had ook alle tijd van de wereld in mijn planning. Ik ben 35 km. verder gestopt om de dag door te brengen in de buurt van een klooster-kerk (San Juan de Ortega). Ik was daar zo rond 11.00 uur en om 14.00 uur ging de refugio open. Direct werd mij verteld dat voor fietsers de boel pas om 17.00 uur open ging én als er dan nog plaats was zij ook aan mochten schuiven. Nou daar had ik geen zin. Ik hoefde er ook niet over na te denken en ben verder gegaan. Onderweg kwam ik geen geschikte plek tegen en vandaar dat ik nu in Burgos ben én direct een goed onderkomen heb gevonden.
Mijn tijd bij het klooster-kerk heb ik mij niet verveeld. Was wel wat te zien maar ik had ook een prachtig gesprek met 3 jonge Koreanen (19-21 jaar). Zij maken de tocht omdat dat goed is voor hun ´career´. Nou denk je dan daar moet je wel wat voor over hebben. Maar als je zo een uurtje of 2 met elkaar zit te praten dan zit er ook nog wel een ander verhaal achter. Uiteraard moest ik met ze op de foto, zij maken echt overal foto´s van, en hebben we daar op het pleintje bijzonder vermakelijk met elkaar zitten praten.
Ik ga straks nog even ene rondje wandelen in Burgos. Morgen heb ik dan meer tijd om deze grote stad te bekijken. En dan maar weer wat kilometers maken, hoewel het wel relaxed voelt dat het nog zo´n 500 km. te gaan is.
Nog even over de kerkgang; natuurlijk mis je op zondag je gezin en de gebruikelijke kerkgang. Gisteravond heb ik echter weer een mooie pelgrimsdienst meegemaakt in Belorado. Alle pelligrinos werden uitgenodig om naar voren te komen (8 nationaliteiten) en kregen de zegen mee op hun reis naar Santiago. Apart om mee te maken en, eerlijk is eerlijk, het geeft ook een rustig gevoel.
Waarom je de reis ook maakt, God weet het, Ga met Hem kregen we in 5 talen mee.
