Mooie spaanse namen kom je tegen: vandaag ben ik aangekomen in Villafranca. Weer zo,n mooi plaatsje. Een plein, kerken, terrassen en winkels die allemaal dicht zijn als ik aankom. Later op de avond begint het hier allemaal weer te leven. De spanjaarden houden er echt andere gewoontes op na. En met deze temperaturen geef ik ze ook nog gelijk.
VAndaag was een bijzondere dag. Een pittige ook. Ik vertrok vanmorgen om 8 uur. Zo rond 10 uur zat ik op 1500 meter hoogte, na veel ploegen en zwoegen, bij het crus de Ferro. Het hoogste punt op de tocht. Het was er berekoud, ik reed door mist-wolken en rilde er over. Ook had ik bevroren handen, althans zo voelde het. Maar de plek was bijzonder. Tijdens het fietsen hoop je steeds al een glimp op te kunnen vangen. Maar nee hoor, na een heel steil stuk is die er opeens.
Al een paar dagen had ik mijn steen van thuis (symbolisch ons gezin) in mijn stuurtas zitten. Kwam hem steeds al tegen. En nu heb ik hem aan het kruis gelegd. Over gegeven aan God. Was heel mooi om te doen, was er ook emotioneel bij. En even later bij de afdaling begon de zon te schijnen, buiten en binnen in mijn hart. Heel mooi.
Voor de rest was het een pittige tocht. Weer van alles gezien. Net na het Cruz de Ferro een bijzonder en eenvoudig onderkomen van tempeliers )bewakers van de Camino en de pelgrims) en daarna in Ponferrada een machtig kasteel van de tempeliers die tot 1300 veel macht hadden maar ten onder zijn gegaan aan geld- en drankzucht.
Tijdens de afdaling van curs de Ferro van 1500 meter naar 500 meter maak je niet alleen veel snelheid maar zie je ook de mooiste doorkijkjes en vergezichten. Ook vandaag weer werkelijk prachtig.
Nou, zo eerst maar even. Nog 200 km. te gaan. Jullie horen nog.
groet
Koen
