Aangekomen in Santiago de Compostela!

En vanmorgen was het zover...ik ben aangekomen in Santiago. En dat was een geweldig moment. Ik was er zo rond de klok van 10.00 uur. Lekker vroeg. Aansluitend kon ik mijn certificaat ophalen met aansluitend weer een speciale pelgrimsdienst in de kathedraal van Santiago incl. het slingeren van het grote wierookvat! Al met al een superochtend. Vanmiddag het transport van de fiets geregeld en aansluitend onderdak voor de komende 2 dagen.

Morgen lekker een dagje vrij om wat rond te kijken en daarna nog wat plannen maken voor als Dieuwke hier woensdag komt.

Dat was het eerst.
groeten
Koen

fotoos

Sarria - Galicie

Het ploeteren en zweten is nog niet afgelopen. Vandaag weer een beste dag gehad. 1.300 meter met werkelijk prachtige uitzichten. Dat maakt het zwoegen goed. Werkelijk fantastisch. Onderweg weer vele mooie plaatsen gezien. Vandaag ook met vooral lokale marktjes, Julia en Aleid zouden hun vingers aflikken met zoveel sieraden en kleding. En dat allemaal bijna voor niets en in zeer grote hoeveelheden.

Om 9.00 uur had ik, vanwege het klimmen, de jas al uit. Maar bij de afdaling, 12 km. lang van 1300 meter naar 500! had ik de jas al snel weer aan. Ik koelde teveel af. Al een paar middagen voel ik me na aankomst niet erg lekker maar ik denk dat het met het vele zweten, afkoelen en de warmte in de namiddag te maken heeft. Iets om rekening mee te houden.

Vandaag zit in in een prive-auberge. Deze auberges of refugio´s zijn er in soorten en maten. In Plamplona sliet ik in een met 150 anderen. In Burgos sliep ik op de 6e (!) verdieping. Eergisteren (astroga) sliep ik in een mooie ding van de gemeente; alles keurig voorelkaar. Gisteren (Villafranca) sliep ik in een soort van middeleeuws onderkomen met een paar vrijbuiters als beheerder. Vandaag in een mooie sfeervolle auberge. Per nacht kost het 5 -8 euro. Soms met ontbijtje, soms ook niet. Vandaag kost het 10 euro. Maar dan heb je een mooie grote woonkeuken waarin je zelf kunt kokkerellen, ontspannen etc.

Zowel gisteren als vandaag zie ik geen bekenden meer op de route. Tot op heden was dat bijna altijd nog wel het geval. Iedereen rijdt zo zijn eigen route. En dat geldt ook voor alle mensen die je treft; allemaal op pad om zeer uiteen lopende redenen. Maar na aankomst op de slaapplek allemaal moe, iedereen wil douchen, de lopers gaan hun voeten repareren en preparen voor de volgende dag en om 22.00 liggen we allemaal te slapen (of te snurken!). Inmiddels ben ik er redelijk aan gewend. Ik kruip in mijn slaapzak, draai me om en ben weg.
Wat me nog wel opvalt dat ik bijna altijd op het stapelbed boven moet. Zonder wat te zeggen zegt mijn blik al genoeg bij de beheerder: You are a young man! Ja, het zal met wat, ben al grijs en bijna 50! En morgen moet ik weer aan het werk zeg ikdan...ze kijken me wat glazig aan zeggen nog één keer, wijzend naar het bovenste bed: Thats yours!. OK...net zoals iedereen maak ik er een eigen nest van (kussensloop van thuis die ik echt niet was want dan is mijn luchtje er vanaf) rommel wat met spullen en dan is het voor één nacht jouw thuis!

Buen Camino, Adios, Buenos dios, Amigo
Koen

Villafranca del Bierzo

Mooie spaanse namen kom je tegen: vandaag ben ik aangekomen in Villafranca. Weer zo,n mooi plaatsje. Een plein, kerken, terrassen en winkels die allemaal dicht zijn als ik aankom. Later op de avond begint het hier allemaal weer te leven. De spanjaarden houden er echt  andere gewoontes op na. En met deze temperaturen geef ik ze ook nog gelijk.

VAndaag was een bijzondere dag. Een pittige ook. Ik vertrok vanmorgen om 8 uur. Zo rond 10 uur zat ik op 1500 meter hoogte, na veel ploegen en zwoegen, bij het crus de Ferro. Het hoogste punt op de tocht. Het was er berekoud, ik reed door mist-wolken en rilde er over. Ook had ik bevroren handen, althans zo voelde het. Maar de plek was bijzonder. Tijdens het fietsen hoop je steeds al een glimp op te kunnen vangen. Maar nee hoor, na een heel steil stuk is die er opeens.

Al een paar dagen had ik mijn steen van thuis (symbolisch ons gezin) in mijn stuurtas zitten. Kwam hem steeds al tegen. En nu heb ik hem aan het kruis gelegd. Over gegeven aan God. Was heel mooi om te doen, was er ook emotioneel bij. En even later bij de afdaling begon de zon te schijnen, buiten en binnen in mijn hart. Heel mooi.

Voor de rest was het een pittige tocht. Weer van alles gezien. Net na het Cruz de Ferro een bijzonder en eenvoudig onderkomen van tempeliers )bewakers van de Camino en de pelgrims) en daarna in Ponferrada een machtig kasteel  van de tempeliers die tot 1300 veel macht hadden maar ten onder zijn gegaan aan geld- en drankzucht.

Tijdens de afdaling van curs de Ferro van 1500 meter naar 500 meter maak je niet alleen veel snelheid maar zie je ook de mooiste doorkijkjes en vergezichten. Ook vandaag weer werkelijk prachtig.

Nou, zo eerst maar even. Nog 200 km. te gaan. Jullie horen nog.
groet
Koen   

Astorge en waarom ik niet in het klooster kan....

Zo ik ben weer een beetje op orde. Gisteren in Leon had ik echt een off-day. Gelukkig was ik er op tijd en had ik een goed onderkomen. Daar heb ik veel geslapen en ben ik voor mijn gevoel bijgekomen. Vandaag een mooie tocht gehad van 65 km. naar Astorge. Een mooie plaats, net voor de grote klim van morgen die er aan zit te komen. Het weer is nog steeds goed. Vandaag heerlijk zelfs. Vannacht een groot onweer en dikke buien. Maar dat spopelt de boel even flink schoon en dat merk je in de natuur. Vandaag ook weer allerlei mooie dorpjes gezien en ook veel anderen pelgrims gesproken. Een stel dat met de honfd op pad is. Ikvraag dan maar waar slaapt de hond dan? Gewoon hoor, bij mij in bed.......hahaha. En zo zie je elke dag wel bijzondere mensen en omstandigheden waaronder men op pad is.

Vandaag zat ik een kop koffie te drinken onder de kerktoren. Op dat moment beginnen de ooievaars boven mij op het nest te klepperen. Zo prachtig. Dan kom je bijna niet meer van je stoel af.

O ja..waarom ik niet in het klooster kan...
Onderweg ontmoet ik vaak Ad en Piet, zij rijden voor het goede doel; het kankerfonds. Prima kerels. We lachen wat af en vaak ook staan we elkaar met raad en daad terzijde. Maar er is één ding warin ze echt anders zijn. Het zijn namelijk katholieke broeders! Is dat erg? Nee integendeel. Maar ze wijzen mij wel op de kleine fe3itjes waarom ik afgelopen zondag niet in het klooster kon. Was ik te licht bevonden. Nee dat ook niet. Maar dat dan. Waarom was ik daar niet welkom?
De eerste reden was dat ik niet blootvoets toestemming vroeg. De tweede reden is omdat ik PROTESTANT ben! Ja zo kom je nooit in het klooster beweren zij.
En is dat allemaal zo erg dan? Nee ook niet; voor mij niet althans. Maar het vervolg wil dat zij zelf in de afgelopen dagen bij de zusters geslapen hebben (erg slecht begreep ik) maar dat ze vervolgens ook nog eens dik moesten betalen voor hun schamele onderkomen. Hahaha..Laat dat klooster dan maar mooi aan mij voorbijgaan.
Trouwens, het zijn beste kerels, niks mis mee.

Het lukt mij prima om vanuit Spanje jullie te laten weten waar ik ben. Dat is wel wat anders dan ik Frankrijk. Misschien was ik toen nog teveel gericht op fietsen en onderkomen.Het ritme dat ik nu fiets voelt erg goed en ontspannen.

Leon

Vandaag een korte etappe gehad. Ben vanmorgen in Leon aangekomen en had eigenlijk al besloten om daar te blijven. In de planning komt dat ook goed uit. Want, na de vlaktes van gisteren, komen nu nog een paar stevige fietsdagen. Qua afstand is het nog ongeveer 300 km. Maar daar zitten klimmen bij tot 1.500 mtr. dan een kleine afdaling en vervolgend nog eens 1.500 mtr (cruz de ferro). Darana afzakken richting Santiago met een wisselend op- en af landschap.

Leon is een grote stad (150.000 inwoners) en op deze route de laatste grote plaats die ik aandoe. Om er te komen vond ik minder prettig. Hoe dichter je bij de stad kwam hoe drukker het (vracht)verkeer. Opletten dus en zodra het kon maar op het troittoir gaan fietsen.

Met de middag was het hier werkelijk bloedheet. Ook mooi een reden om hier te blijven. Heb op het plein bij de kathedraal zitten kijken naar alle lopers en fietsers die hier ook aankomen. Verder heb ik de kathedraal bezocht. Bijzonder mooi, enorm groot. Overigens raak je ook wel wat verzadigd van al die kathedralen en kerken. Zoveel en de één vaak nog mooier dan de ander. Maar goed, een bezoek hoort erbij. Ik hoop alleen niet dat al mijn foto´s alleen maar kerken laten zien. Ik knip er dus voor de rest ook maar flink op los.

Ga zo nog even het weer checken voor de komende dagen. De wind draait, het broeit...voorberiden op evt ander weer.

Allemaal de groeten, het beste
Koen 

vlaktes, vlaktes en nog eens vlaktes en dan nog wat..

Vandaag met heel mooi weer, 21gr., een flinke tocht gemaakt. Was  het vanmorgen nog een beetje heuvelachtig, na vanmiddag weer ik beter. Ook in Spanje heb je uitgestrekte vlaktes. Zover je kijken kunt. Af en toe een akkertje (van wie denk ik dan) maar verder helemaal niets. Je fietst (vanaf Sahagun) naast het wandelpad. Daar zijn jaren geleden bomen voor aangeplant om zodoende nog iets van schaduw te hebben. En heel af en toe kom je door een dorpje. Soms is het centrum (heel groot woord voor wat er is) ietsje vervraaid maar verder stelt het niets voor. Zo te zien is er ook armoede. Of anders heet het verval.....

Ondanks dat ik wist dat het zo uitgestrekt was overviel het me toch. Ik had genoeg water en nog wat te eten maar ik had ook te doen met de lopers die ik hier nog tegen kwam.
Het landschap deed me denken aan de Hongaarse poesta´s, ook enorme vlaktes, gras en verder zie je de warmte trillen.... Bijzonder om ook dit te zien.

Vandaag zit ik zo´n 20 km voor Leon. De volgende grote stad. Daar hoop ik dan morgen te zijn en dan zien we maar verder.

Dan nog wat...
Vandaag, in Sahagun, werd ik door 2 anderen pelgrims geattendeerd op de kapper. Daar was ik al een poosje naar op zoek. Thuis had ik al zoiets van is het wel kort genoeg. Ik kreeg last met de warmte i.c.m. de helm.
Dus met een paar woorden; standje trois, treisse en knipknipknip werd ik direct en vakkundig geschoren. Heerlijk, een opluchting. Ik heb maar een foto van mezelf genomen in de spiegel van de kapper.

Dat was het eerst
groeten
Koen

Fromista

Vandaag een hele mooie etappe gehad. Burgos-Fromista, zo,n 80 km. Vanmorgen door de wolken gefietst, net na Burgos. Om 9.30 uur brak de zon door en kon de jas echt uit. Hele mooie landschappen trekken aan je voorbij. Vandaag niet echt veel klimwerk, een beetje maar. Je blijft op hoogte zeg maar. Prachtige vogels gezien (die zie én hoor je onafgebroken),prachtige bermen met mooie kleurige bloemen (of onkruid) en mooie en minder mooie dorpen gepasseerd. Echt bijzonder, ik geniet er volop van. Hoe mooi allemaal.

Inmiddels is het erg warm geworden vandaag, zo.n 30 graden. Om 15.00 uur vond ik een plek in Fromista. Eerst even onder de douche en daarna een tukkie doen. Daar knap je dan van op. Nu zit ik in een cafe (met internet) en maak ik gelijk maar een verslagje.

Vandaag trof ik Klaas uit Vries, ook een fietser.  Eerder heb ik die ook al getroffen. Zo zie je elkaar een paar dagen niet en dan tref je elkaar op de hoogvlakten. Erg leuk. Hij gaat vandaag nog wat verder. En zo gaat het steeds maar weer. Dan zie je weer een bekende en dan weer dagen niet. Dat geldt niet voor de lopers. Die zie en spreek ik wel veel maar de volgende dag ben je ze al weer kwijt.

De etappe voor morgen moet er eentje zijn van lange rechte wegen, weinig voorzieningen en bijna geen schaduw. De routebeschrijving geeft aan ´voldoende proviand en water´ mee te nemen voor onderweg. Trouwens dat doe ik zo wie zo wel elke dag. Ik heb één tas waar ik mijn dagelijkse boodschappen in kan doen voor onderweg zodat ik kan stoppen waar het me goed lijkt. En dat zijn de meest uiteenlopende plaatsen. Vandaag nog bij een prachtige bron in een klein dorpje. Maar zo heb ik al op menig muurtje,bankje,aan de rivier, in een plantsoen mijn broodje gegeten. Das is echt heerlijk. Ik neem daar ook de tijd voor. Zijn gouden momenten.

OK mensen, ook voor jullie allemaal ´buen camino´.
Tot de volgende keer.
Hartelijke groeten Koen

vandaag toch naar Burgos ?!

Vandaag ben ik aangekomen in Burgos. Niet de bedoeling, maar toch.
Vanmorgen ben ik langzaam van start gegaan, had ook alle tijd van de wereld in mijn planning. Ik ben 35 km. verder gestopt om de dag door te brengen in de buurt van een klooster-kerk (San Juan de Ortega). Ik was daar zo rond 11.00 uur en om 14.00 uur ging de refugio open. Direct werd mij verteld dat voor fietsers de boel pas om 17.00 uur open ging én als er dan nog plaats was zij ook aan mochten schuiven. Nou daar had ik geen zin. Ik hoefde er ook niet over na te denken en ben verder gegaan. Onderweg kwam ik geen geschikte plek tegen en vandaar dat ik nu in Burgos ben én direct een goed onderkomen heb gevonden.

Mijn tijd bij het klooster-kerk heb ik mij niet verveeld. Was wel wat te zien maar ik had ook een prachtig gesprek met 3 jonge Koreanen (19-21 jaar). Zij maken de tocht omdat dat goed is voor hun ´career´. Nou denk je dan daar moet je wel wat voor over hebben. Maar als je zo een uurtje of 2 met elkaar zit te praten dan zit er ook nog wel een ander verhaal achter. Uiteraard moest ik met ze op de foto, zij maken echt overal foto´s van, en hebben we daar op het pleintje bijzonder vermakelijk met elkaar zitten praten.

Ik ga straks nog even ene rondje wandelen in Burgos. Morgen heb ik dan meer tijd om deze grote stad te bekijken. En dan maar weer wat kilometers maken, hoewel het wel relaxed voelt dat het nog zo´n 500 km. te gaan is. 

Nog even over de kerkgang; natuurlijk mis je op zondag je gezin en de gebruikelijke kerkgang. Gisteravond heb ik echter weer een mooie pelgrimsdienst meegemaakt in Belorado. Alle pelligrinos werden uitgenodig om naar voren te komen (8 nationaliteiten) en kregen de zegen mee op hun reis naar Santiago. Apart om mee te maken en, eerlijk is eerlijk, het geeft ook een rustig gevoel.
Waarom je de reis ook maakt, God weet het, Ga met Hem kregen we in 5 talen mee.

Alweer 4 dagen in Spanje

Beste lezers,

Alweer 4 d agen fiets ik door Spanje. Het is werkelijk prachtig om hier te fietsen. Mooie wegen en adem benemende vergezichten. Echt bijzonder. Ik probeer vooral s-morgens de meeste km. te maken. In de loop van de dag is het erg warm (25-30 graden). Dan is het een beetje gebeurd.
Vandaag ben ik aangekomen in Belorado, een aardig plaatsje op de route op 800 meter hoogte. 80 km. gefietst. Al deze plaatsen staan in het teken van de ´peligrinos´. De schelp vindt je te pas en te onpas op de route. En verder bergen ´lopers´ van de camino. Vandaag ook één met een ezel, mooi gezicht. Verder zie je echt alles voorbij komen: heel kwiek, loom, kreupel, opgewekt of de tranen in de ogen. Bijzonder om allemaal te zien.

Het landschap, ik zei het al, is werkelijk prachtig. Afwisselend graanvelden, olijfbomen, druiven. Ook echt hele grote roofvogels die boven de vallei rond zweven op zoek naar aas. De stadjes-dorpjes zijn afwisselend. Soms oud en half vervallen, soms ook prachtige plaatjes.  Meestal kun je ook wel wat krijgen in een winkeltje, een soort van slager-bakker-kruidenier-groenteboer die je glimlachend helpt. En verder kun je in de cafe´s een lekkere cafe au lait krijgen (maar dan op zijn spaans natuurlijk, iets van cafe de laitje). Heerlijk, en de helft goedkoper dan Frankrijk!

Nog wat dagelijkse zaken:
De was: tot op heden is het me bijna elke dag gelukt om de was te doen. Vooral de sokken (!), onderbroek, shirtje gaan in de handwas of mee onder de douche. Trouwens je kunt de was prima doen met shampoo. Maar je kunt ook douchen met zeepmiddel (van de kruidvat)! Echt, alles wordt schoon en het ruikt daarna nog fris ook. Dat gekdt dan ook voor mijzelf. Geen probleem dus. Probleem is omdat ik elke dag de was doe nog steeds teveel kleren bij mij heb.  Nog maar eens kritisch door de tas heen.

En waar slaap dan dan steeds?
In Spanje kun je voor het geld net zo goed in een ´refugio´ kruipen. Voor 5-6 euro heb je een bed, een douche en verder niets. Maar een camping kost dat ook. En dan moet je je tent opzetten en, uiteraard, ook weer afbreken. Ik kies toch een beetje voor ´gemak´. Dan maar in een ´zweetvoetenfabriek´ zoals iemand tegen mij zei. Kan mij niet veel schelen. Ik slaap over het algemeen goed. En een wekker hoef je niet te zette. De lopers vertrekken voor dag en dauw. Kan ik daarna op mijn gemak wassen en aankleden. Ik let wel een beetje op waar ik in een refugio kruip. Ik probeer bij de lokale kerk onderdak te komen, meestal iets kleinschaliger en betrokken beheerders. Gisteren was ik aan het zoeken in Navarette toen een Spaanse fietser mij wenkte, kom ik weet hier de weg en dat is een prima plek. Klopte ook, hij regelde alles in  het Spaans. En voila, een half uur later was ik gedouched en weer fris. Leuk zulke ontmoetingen. trouwens ik zie steeds meer vooral spaanse fietsters. Ze kijken hun ogen uit naar de bagage, schudden hun hoofd en zeggen dan  ´buen camino´!


Vandaag fietste ik op hoogte, zo tussen de 600 en 800 meter hoogte. Doordat het landschap snel wisselt klim je veel. Natuurlijk ga je dan ook vaak weer naar beneden. Maar op de een of andere manier duurtt het klimmen langer dan het afdalen. Het is net het leven zelf. Problemen duren altijd te lang. Als het goed gaat vinden we dat maar weer heel gewoon. Maar soms heb je moeilijkheden nodig om te beseffen wat je verder allemaal hebt. En ik bedoel dat niet beroerd hoor. Ik gun niemand problemen of moeilijkheden, begrijp me goed. Maar soms waarderen wat je hebt is al heel wat. Nou, dat laatste bedoel ik dus.

Nou lieve mensen, ik ga jullie eerst weer groeten. Tot de volgende keer.

weer en stukje verder

Vandaag heb ik 70 km gefietst. Uiteindelijk ben ik aangekomen in Estella. Ook weer een echte pelgrimsplaats. Ik overnacht in een onderkomen bij de kerk. Om 19.00 uur eerst naar de kerk, dan eten en om 21.30 uur het licht uit slapen. Gelukkig kan ik overal wel slapen. Of anderen dan ook nog kunnen slapen weet ik niet. Meestal zeggen ze de volgende morgen niets meer en (en minder) dan goedemorgen.

Vanmiddag werd het warm..29 graden. Gelukkig was ik om 15.00 uur binnen. Lekker douchen, even op bed en nu een rondje lopen in Estella.
Vandaag had ik 2 bijzondere ontmoetingen. 1 met Italianen die ik eergisteren én gisteren en vandaag dus weer. Leuk. Zij weten niet goed wat ze zien. Vanuit Holland op de fiets? Ze hebben foto´s gemaakt bij de vleet. Een andere ontmoeting had ik met een Oostenrijker. Ook gisteren getroffen in Pamplona. Die fietst de hele route in Spanje met een mountainbike, de lopersroute....nou die kreeg het ook goed voor de kiezen. Vandaag trof ik hem weer en hadden we een leuk (geloofs)gesprek. Mooi. En natuurlijk adressen uitwisselen, dat hoort er ook een beetje bij. Je beloofd elkaar dan een kaartje te sturen vanuit Santiago. Gewoon leuk.

Verder is het landschip afwisselend, mooie bossen, olijfbomen (prachtig), gieren (echt waar) waar je soms de schaduw van op de weg zit terwijl ze nog hoog vliegen,  en soms zijn er forse klimmetjes. Te doen allemaal. Als de hitte maar niet erger wordt. In de regen rijden is niks natuurlijk maar te warm ....

Het Hospital waar ik nu zit wordt gerund door vrijwilligers. Nu zijn dat Canadezen. Zij doen dat 2-3 weken en worden dan afgelost door anderen. Een soort van vader en moederfiguren. Heel aardig en meelevend. Wonen in de buurt van Toronta (één uurtje vanaf Chatham).

Deze dag reed ik weer helemaal alleen. Ik vindt het een weldaad, de rust die zo,n dag geeft. Je kunt stoppen waar je wilt, rusten waar je wilt, nadenken waar je wilt, bijbellezen waar je wilt. Geweldig.

Voor nu, het beste voor iedereen en tot de volgende keer.

Pamplona

Daar zit je dan in het centrum van Pamplona. Vandaag een bijzondere dag gehad. Vroeg vertrokken, zo rond 7.30 uur, kon ik gelijk beginnen aan De klim in Spanje. 1057 meter, na 2,5 uur had ik de top bereikt. Zwoegen, zweten, uitrusten en maar weer verder gaan. Uiteindelijk werd de klim beloond met prachtige vergezichten, heel bijzonder. Ik dacht niet dat ik na deze klim nog veel kilometers zou gaan maken. Uiteindelijk viel me dat mee. Vandaag 80 km. gefietst naar het centrum van Pamplona. daar slaap ik in een pelgrimsgite met tientallen anderen. een soort slaapfabriek. maar vandaag had ik geen zin in de camping. afgelopen nacht sliep ik niet zo heel goed. Het was koud snachts en ik slaap al sinds het begin van de reis zonder slaapmatje. Dat knalde (!) na de eerste nacht al uit elkaar. Heel erg vond ik dat niet. was een beetje een lomp ding om mee te nemen. dus slaap ik regelmatig op de slaapzak in thermo kleding. Tot op heden ging dat prima. maar vannacht dus niet. Ook niet erg, afzien hoort er bij natuurlijk.
En als het hier bij blijft dan teken ik ervoor.
Trouwens, dit niet aan Dieuwke vertellen hoor; maakt ze zich alleen maar ongerust en dat is niet echt nodig.
En trouwens als ze dit leest dan kan ik altijd nog zeggen dat je niet alles wat op internet staat moet geloven!

Wat was ik blij dat ik vanmorgen de spaanse grens passeerde. dat gaf een heerlijk gevoel. niet dat Frankrijk me nu tegenstond ofzo. helemaal niet. Maar het is een soort mijlpaal. Heerlijk. Wat nog wel lastig is dat ik nu om moet schakelen van Frans naar Spaans. Wist ik na 2 weken me aardig te redden in de dagelijkse zaken dan moet dat nu weer helemaal anders. Trouens tot op heden konden Fransen beter Engels dan de spanjaarden die ik nu trof. Maar ik ga ervan uit dat ik me wel ga redden hier.

Inmiddels is de route naar Santiago volledig overgenomen door de ´lopers´. Ongelofelijk hoeveel lopers je ziet sjouwen. En ze komen echt overal vandaan. Wereldwijd. Sommigen zien de fietsers niet staan (of fietsen). Anderen zwaaien enthousiast. Allemaal op weg naar Santiago.

Tot op heden tref ik het nog enorm met het weer. Vandaag 27 gr.. Veel insmeren dus. En van het fietsen krijg je echt een enorme honger en dorst. Daar gaat wat in per dag....ik denk wel 5 liter water of sap. Veel brood en de nodige bananen (met dank Pettinga voor de tip!) sinaasappels en kiwi,s. Avondeten is meestal iets wat rijk is aan koolhydraten (pasta) met een paar bakjes yoghurt (met smaakje, echt te gek wat ze hier aan dat spul verkopen). Deze bakjes yoghurt eet ik trouwens ook overdag vaak.

Nog even over Pamplona. Vond het leuk om hier binnen te rijden, maar zal ook blij zij als ik hier weer weg ben. Zo wie zo heb ik het niet zo op hele drukke steden met de fiets. Maar zo,n arena pontificaal in de stad heb ik niks. BAH. Even na de arena enorme beelden van stieren etc. Ja dat zal je kenmerk maar zijn. Helaas het is niet anders. Hopelijk komt er nog eens een sterke lobby vanuit Spanje zelf om hier een einde aan te maken.

Trouwens in Frankrijk kwam ik dwars door Frans Baskenland heen. Zonder de (bijzondere) taal te spreken merk je dat Basken sterk gehecht zijn aan hun eigen taal (alle franse namen worden consequent doorgehaald met spuitbussen) en cultuur (de baret o.a.). Daar is het verschil tussen Friezen en Groningers maar kinderspel bij. Dat heeft dan iets grappigs in zich. Enne... persoonlijk vind ik friezen juist aardige mensen (en Bianke in het bijzonder dan natuurlijk).

Nou weten jullie allemaal wel weer genoeg. Het goede allemaal. De hartelijk groeten van Koen    

aankomst in Saint Jean Pied de Port

Beste volgers,

helaas is het me niet eerder gelukt om even wat te schrijven op de weblog. Maar nu is er een PC gevonden. Dat komt mede omdat ik vandaag een ,vrije, dag heb genomen. Daar had ik en veel zin in en tegelijk ga ik me hier voorbereiden op de route door spanje. Van deze plaats is de plaats om de pyrineen in te gaan. Het is hier gewoon druk met pelgrims, wereldwijd, die hier hun )wandel)tocht beginnen. Bijzonder om te zien.

Gisteren ben ik hier aangekomen, vond onderdak bij de parochie, en sliep met 10 anderen op een kamer, nederlanders, duitser, ier, canadees en fransen. Om 8 uur stond het eten klaar en begonnen we met een stilte, bijbel lezen en gebed. daarna werd gevraagd of iedereen zich voor wilde stellen, welke tocht al achter je lag en hoe je verder wilde. daarna eten. mooi om mee te maken en tegelijk ook wel prettig om zo de slaapkamer te delen met allerlei vreemden.

Tot op heden gaat het fietsen goed. Heb tegenwind gehad, regen, maar ook prachtig weer en soms erg warm, zoals gisteren. 27gr.
Ik slaap op de camping, in gites of vind onderdak in kerkelijke centra. Waar ik eerst zorgen om had blijkt erg mee te vallen. Er is altijd wel een plek om te slapen.

De natuur is prachtig, ik geniet ervan, maak veel fotos. tegelijk ben ik blij dat ik al op de helft ben. Ik mis thuis erg en zal blij zijn om eerst dieuwke en daarna te kinderen weer te mogen zien. Ik verheug me er nu al op.

Verder heb ik al wel bijzondere dingen meegemaakt. 1 vertel ik. ik lag helemaal alleen op de camping een week geleden toen snachts het onweer losbarste en er bakken regen neer kwamen en ik hem ook wel kneep. De volgende morgen las ik Psalm 81 vers 6 of 8 ). Heel mooi en ik werd er ook rustig van.

Voor iedereen het allerbeste gewenst!
hartelijke groeten van Koen

elka dag blij met een sticker....nu in Chartres.

zodra ik begin te fietsen zoek ik de route weer op. De gehele route is o.a; aangegeven door blauwe stickers. En wanneer je de eerste treft dan doet je dat goed. Je leert inderdaad om blij te zijn met hele kleine dingen...

ik probeer wat foto;s te plaatsen maar beloof niets. Werkt hier in frankrijk net allemaal iets anders dan thuis. Trouwens ik ben vandaag veilig aangekomen in Chartres. Wat vandaag o.a; een hoogtepunt had moeten zijn was het passeren van de Seine. Nou dat viel tegen. Moest daar over een soort snelweg over een brug. Heb nog nooit zo snel gefietst om daar weg te komen. Vanuit mijn ooghoeken zag ik de Seine; niet veel dus.

foto,s lukt niet.....

tot de volgende PC die ik tref op mijn route.

hehe eindelijk een computer gevonden...

lieve mensen  beste volgers

ben vandaag aangekomen in Compiegne. Lig goed op schema. Na een paar dagen hard werken vandaag een mooie ontspannen tocht gemaakt van 75 km. Tot op heden is het weer geweldig; geweldig om zo te fietsen. Begin ook al aardig de tijd kwijt te raken. Zag zojuist dat het 4 mei is. Ik zal vanavond 2 min. stilte houden.
Onderweg ontmoet ik al veel andere fietsers. Soms fiets je een stukje samen op; daarna ben je ze zo weer kwijt. De eerste bergjes van 250 mtr. gehad.
Morgen om Parijs heen weer verder afzakken naar het zuiden. Zodra ik weer kans zie vul ik de blog verder.
Au Revoir